...

Bir tuhaf varlıktır insan; en zorlu cephelerde günlerce aylarca savaşabilir. Yaralansa da ayağa tekrar kalkıp devam edebilir. Ölümcül olsa da yarasını görmezden gelebilir fakat sevdiği insandan, aşkından aldığı bir dil yarasıyla paramparça olabilir. Ne garip değil mi? Günlerce evinden çıkmayıp aylarca yalnız kalabilir ve hatta suçsuz yere yıllarca hapse atılsa bile bir yerden sonra buna da tepkisiz kalır ama gel gör ki ıssız bir adaya düştüğünde yanına isteyeceği üç şeyden ilki sevdiğidir. Onsuz bir an bile düşünemez. Fanatik bir taraftarken insanoğlu son dakika da ezeli rakibine kaptırılan şampiyonluğu gün gelir unutur. En yakın arkadaşının doğum gününü de unutabilir ama asla ilk aşkını unutamaz. Sizce de tuhaf değil mi? Bunun gibi onlarca, yüzlerce, binlerce çelişkiyle doluyuz. İçimiz kan ağlarken gülebiliriz belki ama söz konusu aşk ise gözyaşımız durmaz asla! Öyleyse ayrılıklar niye? Nedir bu tutarsızlık? Neyin gururudur yapılanlar? Sevdiklerimizin kıymetini kaybettikten sonra değil de onunlayken bilmek çok mu zor? Son nefesinizde elinizi tutacak sevgililer; ölümsüz aşklar yaşamanız dileklerimle…