‘…what does not kill us;just make us stronger!’

‘…what does not kill us;just make us stronger!’ Uykusuz geçen bir gecenin sonunda uyumak için izlediğim bir dizi de söylenen son sözdü bu… İngilizcesi pek de iyi olmayanlar için çevireyim basit olarak ”Bizi öldürmeyen şeyler; daha da güçlü yapar!” … tabii bu söz duygusallığın doruğunda söylenince ister istemez insanı düşünmeye itiyor.

Neler yaşadım? Ne acılar çektim ya da çektiğimi sandım ? bunlar beni öldürmediğine göre demek ki güçlendirdi ne kadar güçlendim? Sorular sorular aklımdaki sorular… size de olmaz mı bazen beyninizi kemirmez mi bu düşünceler???

Akla ilk gelen şey; aşk acısı… daha önceden 2 defa bu acıyı tam derinden hissettiğim için bu konuda fazla düşünmedim ne ilk aşk ne de sonrasında yaşadığım büyük aşk beni öldürmedi peki ya güçlendirdi mi? Kendimi kandırdığım zamanlardan birinde olsaydım “ evet kesinlikle güçlendirdi derdim” şimdi ise daha realist bir durumdayım… bugün yine aynı durumda olsam yine aynı şeyleri yapardım. Yine sınırsız severdim ve yine acıyı ben çekerdim. Beni tanıyanlarınız. “ evet eni aynen öyle olurdu” diyeceğinizden eminim…

Ardından kafama takılan düşünce ise sevgiliden sonra akla gelen insanlardan arkadaşlardan dost sandıklarımdan yediğim kazıklar… sağ olsun çevremdeki insanlar en az aşk kadar acı çektirdiniz bana… Sizden sonra güçlendim mi? Tabiî ki de hayır! İçimde bu kadar iyi niyet varken ve ben bu kadar sorumsuzken yine arkadaşlık dostluk için inanılmaz hatalar yapabilirim… ne demiş ünlü düşünür Feys Buk; İnsan inandığı şeyler uğrunA inanılmaz hatalar yapabilir! Doğru söze ne hacet! Dostlarım arkadaşlarım hatta tanımadıklarım beni sırtımdan vurabilirsiniz çünkü ben gerçekten İnandığım şeyler uğrunA inanılmaz hatalar yapıyorum! Hastayım sana Feys Buk!


Son olarak beni bu aralar en çok zorlayan şeyle ilgili konuşacağım. Çok sevgili Karadeniz Teknik Üniversitesi’nde heba olan koskaca 5 yılım ve heba olacak yıllarım… Ne yaptıysam olmadı beceremedim bu şehirde yaşamayı fırsat buldukça kaçmaktan başka bir çözüm bulamadım bu acı ve strese direnmek içn… Her şey ortada daha 4 yılı tamamlamadan uzayan okulum için yanıyorum…. İtiraf etmeliyim ki başaramadım ama belli ki T.C K.T. Ü’ de başaramad. Başaramadı çünkü; halen nefes aldığımı hissedebiliyorum… eee nerde o zaman bu güç? Hissedemiyorum! Yoksa ben öldüm mü ? =)


Bahsettiğim şeyleri birleştirdiğimde ortaya tek bir sonuç çıkıyor… Nefes aldığıma göre beden olarak beni öldüremediniz o nedenle üzgünüm ama beni gerek beyin gerek ruh sağlığı gerekse duygusal olarak öldürdünüz! Ruhuma El Fatiha! Amin!